JO13-2 doet het onmogelijke

JO13-2 doet het onmogelijke

FC Rijnvogels JO13-2 : Rijnsburgse Boys JO13-6 5:4 (3:4)

Vandaag was iedereen getuige dat sprookjes in de voetballerij nog steeds bestaan. Want als je in een wedstrijd met 0:4 achterstaat, lijkt het eigenlijk al over. Maar dan begint de JO13-2 trein te draaien en voor de rust wordt het nog 3:4. In de tweede helft komen we zelfs verdiend op voorsprong en geven we dit niet meer uit handen.

Een dag die in het teken staat van meerdere derby’s. Want in totaal zijn er op de Kooltuin acht wedstrijden tegen clubs uit de gemeente Katwijk met natuurlijk als kraker onze eigen heren 1 tegen Quick Boys. Eén van de wedstrijden is die van ons, want wij spelen tegen Rijnsburgse Boys JO13-6. Een team waar we in de uitwedstrijd gelijk tegenspeelde, maar waar we vooral in de eerste helft het verschil hadden moeten maken. Hopelijk kunnen wij de Heren 1 alvast een steuntje in de rug bieden door de eerste derby alvast te winnen!

Hoewel de mist nog boven veld 5 hangt zijn de doelen aan beide kanten goed zichtbaar en trappen wij om iets over half negen af. De start is vanaf onze kant goed te noemen en we zetten veel druk op de verdediging van Rijnsburg, maar tot echte kansen leidt dit eigenlijk niet. Maar dan als een duveltje-uit-een-doosje komt de uitploeg op voorsprong. De linksbuiten rond keurig af na een messcherpe counter van Rijnsburg en zo staan we 0:1 achter. Kort daarna is Frank al dichtbij om de gelijkmaker te maken, maar springt de bal net ver van de voet af. In de 10e minuut krijgt Rijnsburg een hoekschop en hieruit scoren zij zelfs de 0:2. Een domper voor de Rijnvogels, want dit was natuurlijk niet de verwachting. Het komende kwartier wat daarop volgtm is vanaf onze kant slecht te noemen. Het vertrouwen en de wil om te winnen is even helemaal zoek. De geel-zwarte formatie voelen dat ook en de kansen die ze krijgen benutten ze. De 0:3 (schot verre hoek) en 0:4 (rebound vrije trap) vallen snel achterelkaar en het lijkt een walk-over te worden. Maar dan valt in de 27e minuut plotseling de 1:4 binnen. Vanuit een ingooi draait Dennis open en met een lobje zet hij Danilo alleen voor de keeper, Danilo rond dit vervolgens keurig af.

Alle onzekerheid is weg en als leeuw die op zijn prooi afgaat gaan de Vogels opzoek naar meer. Binnen de kortste keren (welgeteld één minuut) ligt de bal alweer in het netje bij de Rijnsburgse-doelman. Een aanval over de rechterkant wordt voorgegeven, maar slecht wegwerken zorgt ervoor dat Dennis de bal in het doel kan schieten 2:4. Maar het mooiste doelpunt moet nog komen. Op het middenveld speelt Justin zijn man uit en met een keiharde knal (met zijn verkeerde been volgens mij) belandt de bal via de binnenkant van de paal de bovenhoek in 3:4. In welgeteld 3 á 4 minuten maken de Rijnvogels drie doelpunten en ze we helemaal terug in de wedstrijd. Met een stand van 3:4 zoeken beide ploegen de kleedkamers op.

Na de thee zien we twee nieuwe gezichten in het veld. Mart en Soltan (keert terug van een voetblessure) komen in de ploeg voor Danny en Danilo (speelde 2e helft bij de JO13-1) . De Vogels gaan door waar ze in de laatste minuten van 1e helft mee bezig waren. Het is Niels die na een mooie sleepbeweging twee man het bos instuurt en op het doel schiet. De bal gaat echter net naast, maar de Uien zijn alvast gewaarschuwd. Het duurt tot de 38e minuut wanneer wij door de Rijnsburgse-verdediging doorbreken. Dennis zorgt met een pass ervoor dat Frank alleen naar het vijandelijke doel

kan rennen. De keeper kan op het eerste schot nog redding brengen, maar in de rebound is hij kansloos 4:4. Het is aan de spelers van Rijnsburgs Boys te zien dat dit toch wel de mentale klap is. Want aanvallend komen ze er af en toe uit, maar onze verdediging staat als een huis en geven geen grote kansen weg. De Rijnvogels voelen dat de overwinning steeds dichterbij komt. Tien minuten voor tijd zet Frank de verdiende 5:4 op het scorebord door de langs de uitkomende keeper te gaan en de bal in het doel te schieten. Eindelijk zou je denken en dat was ook aan de gezichten van de spelers te zien. De score had via Soltan en de ingevallen Ruben (ook terug van een enkelblessure) misschien nog wel iets hoger kunnen uitvallen, maar na zo’n comeback is alleen de winst het belangrijkst.

Een overwinning die we nog lang zullen onthouden. Want het onmogelijke is toch gebeurt en op basis van de tweede helft was dat helemaal verdiend. Zo blijkt maar weer dat je nooit moet opgeven, ook al sta je met 0:4 achter. Een prestatie die we als team hebben neergezet en waar Heren 1 later deze middag nog wel iets van hadden kunnen leren. Volgende week geen competitiewedstrijd, maar een oefenwedstrijd en deze is ook belangrijk om onze vorm vast te houden.

Reinier

20/02/2017